“Dostum, dostum, güzel dostum, bu ne beter çizgidir
bu, bu ne çıldırtan denge! Yaprak döker bir yanımız, bir yanımız bahar bahçe.”
“Öyle bir yerdeyim ki, bir yanım çığlık çığlığa” diye devam edip gitmek istiyorum şarkıya fakat
artık bahar bahçe ile ilgilenip sevincime ortak etme vakti geldi sizi de. Uzun
süren dehlizin sonunda; gün, güneş, deniz, kuş, kelebek, bahar, çiçek, böcek var
imiş, işin aslı sabır ile beklemek imiş.
Aradan geçen bir yıla
yakın zamanda çekilen çileyi kutsal bilip, kan kusup kızılcık şerbeti içtim
diye enerji toparlamak zorunda kaldığım dönemleri geri de bırakıp iş ve
işsizlikle ilgili son yazımı yazıp sizleri yeni başlıklarla kucaklamak
istiyorum.
Son görüşmemden sonra iş
görüşmeleri ve araştırmalarına bir süre arar verdim, daha önce başvuru yapmış
olduğum birkaç firma daha aradı görüşmelere gittim. Hatta bir tanesinde öyle
bir havada gittim ki hayatımın en ıslak görüşmesiydi. Hava nasıl yağıyor
mübarek bardaktan boşalıyor sanki pek de bildiğim yerler değil ama sonuç olarak
iş iştir, neyse yeri bulamadım taksiye bindim. Yürüdüğüm yerlerde dolaştırdı
beni, bakmadığım bir ara sokağa getirdi burası dedi, verdik parasını gitti. Hem
ıslandım, hem taksi parası verdim. Neyse görüşmeye girdim, toplantı odasına
aldılar sucuk gibiyim, su akıyor her yerimden. Açıkçası çok yağmur yağıyor diye
su geçirmeyen eşofmanımla gittim, iptal etmemişlerdi çünkü. Görüşme güzel
geçti, sonunda “çok memnun olduk
inşallah çalışırız” dedi. Adamın yüzüne baktım “Çalışmasak da canınız sağ olsun, en azından manyak bir kız iş
görüşmesine eşofmanla sırılsıklam gelmişti diye anarsınız, unutulmaz bir
görüşme olmuş oldu sizin içinde” dedim ve çıktım çünkü almasınlar beni işe
bir daha bulamam zaten ben orayı, aman aramadılar zaten isabet oldu.
Sonraki günlerde talihim
açıldı, birkaç garanti çalışabileceğim güzel firmayla görüşme yaptım. Hepsi de
normal ve olması gereken kalitede görüşmelerdi. Bünyem alışık olmadığı için uzun
süren ara ara nükseden şaşkınlar yaşadım. Neyse ben kabul edeceğim işleri erkek
arkadaşımla istişare ederken şu karara vardık; önce hangisi ararsa onunla
çalışmalıyım. Evet, 06.02.2020 tarihinde işe başladım ilk arayan; evime 15
dakika uzaklıkta ki, kurumsal büyük bir lojistik firmasıydı. İkinci görüşmemi
Genel Müdür ile yaptım, harika bir insandı, yaklaşımı düşünceleri, personel
hassasiyeti bunları hissettirmesi bile yetti. Üstelik her şey o kadar normal ve kaliteli ki,
harika bir yönetici ile çalıştığımı daha görüşmem esnasında anlamıştım.
Artık işsiz değilim, güzel
bir yerde olması gereken hak ve şartlar altında çalıştığıma inanıyorum, bir
takım eksiklikler olabilir fakat zamanla revize edilebilecek konular için hiç
şikayet edemem. Onca saçmalıklardan sonra, oh be, dediğim bir vaktinde gelmiş
olması harika. Sabır sınavım bitmişti, çok şükür!
Sürecimin başından sonuna
yanımda olan, beni destekleyen kıymetli aileme ve dünya üzerinde sahip
olunabilecek en mükemmel sevgiliye çok teşekkür ederim. İyi ki varsınız, hep
var olun. Evet, asıl yazılarımı okuyup, yanımda olan beni destekleyen siz
değerli okuyucularıma da çok teşekkür ederim, sizlerde iyi ki varsınız, hep var
olun.
Darısı bütün işsiz
kardeşlerimin başına, umarım gönlünüzce işlerde, mutlu olacağınız pozisyonlarda
ve sevebileceğiniz, anlayışlı yöneticilerle, hakkınız çalınmadığı işlerde çalışırsınız.
Sevgilerimle…
0 Yorumlar