SANA VE BANA DEĞİN

 

Uzunsa yol;

Uzanmışsa başka bir dala,

Ezberlediğim ne varsa dönüşmüşse başka türlü şeylere,

Kırılmışsa içimde az kalan şeyler,

Silinmişse hafızamdan bazı sesler, bazı yüzler,

Hatırlamak ürkütüyorsa geçmişe ait anıları,

Değiştirdiğim gerçekler, aslından daha fazla acı vermeye başladıysa,

Ve yolun çiçekli tarafından yürümek bir türlü nasip olmamışsa,

Baharı tanımamış, hep güzde kalmışsa ömrüm,

Yaşadım diyebilmek için yutkunuyorsam, en az bir kere,

Hiç rastlamamışsam güzel insanların geçtiği yerlere,

Hiç göstermediyse gökkuşağı kendini benim gökyüzümde,

Bulutlar güneşe hiç geçit vermediyse benim olduğum yerlerde,

Üstelik uzunsa yol ve sonu belli değilse,

Pusulam yoksa cebimde,

Pusula yazanım olmamışsa hiç,

Kendi kendime bir başınalı kararlarla bulmuşsam yolumu,

Yine kendi doğrularımla hizalamışsam dengeleri,

Ölmüşse babam ve umurunda değilsem dünyanın,

Kız çocuğuysam ya da kadın fark etmeksizin,

Yetim bir düşse bana sunulan,

Birilerinin arsız duygularına direnmek zorunda kaldıysa cinsiyetim,

Metalaşmışsa bedenim,

Kimsenin umursamadığı değerler içimde kanıyorsa,

Kalmamışsa inancım yaşayan hiçbir canlıya,

Güven denen şey sadece bir kelimeden ibaretse

Ve ben benden kalanlarla devam etmek zorunsa kalmışsam,

Adi bir pezevengin iki dudağının arasındaysa namus,

Ahlaki bir yoksunluksa can çekiştiğimiz konu,

Sapkın bir herifin, tutkulu aşığı diye anılıyorsa çoktan ölmüş bir kadın,

Dudakların kımıldamadığı yerde dil yalnızca bir fantezi ise,

Kimse sesini çıkaramıyorsa bu adaletsizliğe,

Şaşırmıyorsak dehşete bile,

Oldukça kalabalıksa yalnızlığımız,

Kaybolmuşsa duygudaşlık,

Kimse koyamıyorsa kimsenin yerine kendini,

Paylaşılamıyorsa acı,

Ve bölüşülemiyorsa bir somun ekmek,

Artık önemi kalmamışsa hiçbir değerin,

Canın sağ olsun hayat demek ki kopmuş kıyametin.