ÇİLEK REÇELİ TADINDA

 

Tam da mevsimi çileklerin, yediveren çileklerinden ektik mi saksıya, Haziran da verir meyvelerini.

Çilek reçelini sever misiniz?

Ben çocukken çok severdim ve içimde ki “O” küçük kız çocuğunu hiç büyütmedim, hala sever “O”.

Ben bazen anlaşamam onunla, çünkü büyüdükçe damak zevkim de değişti. Onun canının her  istediğini yiyemem ki her zaman, anlatamıyorum. Şeker istiyor, çikolata, pasta, dondurma…

Küseriz ara sıra ama kıyamayız birbirimize barışırız hemen.

Çilek reçelini çok severim ben aslında, çilek reçeli bana babamı hatırlatır. Kızarmış ekmeğe sürdüğü çilek reçeli…

Bu mevsimlerde olur bana hep, depreşir bazı bazı anılarım ve durduk yere çilekten babam geldi aklıma, sonra kızarmış ekmek kokusu tüttü burnumda, sonra reçel, size tadını nasıl tarif edebilirim ki

 babamın, çileğin, reçelin…

 

Bir sabah bütün her şey yoluna girmiş olur da, ben çocuk olarak kalkarsam yatağımdan ve çocukluğumdaki gibi bir sevinçle kareli piknik örtümü de alıp, sepetime çilek reçeli koyup pikniğe gitmeyi planlıyorum.

Belki yanımda babam da olur.

Belki de çocuk olarak kalkmazsam ve bu ütopik şey gerçekleşmezse ve yine ben her şeyin normal olduğu bir sabaha uyanırsam, yanımda çok sevdiğim hayatımın adamıyla, yine kareli piknik örtümü alıp, sepetime de çilek reçeli koyup pikniğe gitmeyi planlıyorum.

Çayır, çimen kokusunu ciğerlerime kadar soluyup artık çocuk olmadığımı anımsamak istiyorum.

Yazlık ayakkabılarımı, fırfırlı elbisemi, fiyonklu fötr şapkamı, maymunlu çantamı unutup,

 genç bir kadın olmanın keyfine sevdiğim adamın gözlerinde varmak istiyorum..

 

Fakat;

Çileklerde eskisi gibi çilek tadı yok.

Reçellerde fazlaca suni aroma ve tatlandırıcı tadı var.

Ben artık çocuk değilim.

Babam öldü.

Asla yatağımdan çocuk olarak kalkamayacağım.

Ütopya; gerçekleşmesi olanaksız olandır, bir ülke ya da bir yer değildir.

Sahi siz çilek reçeli seviyor muydunuz?