Unutun her ne varsa, kurcalamayın dedenizden kalan saatleri, bırakın zaman en azından durduğu yerde kalsın. Geçmişin kokusu sinsin zamanın durduğu yerde odaya. Tamiri mümkün olmaz bazı zamanların. Telafisi olmaz bazen yaşatılan hislerin ve tedavisi yoktur bazı travmaların. Düşlerin düştüğü yerde realiteyi baz alır, hayatın istatistiklerini çıkarır rapor ederiz Azrail’e. “Son tahminlerimize göre cennetin kapısın önünden geçer gibi yapıp, cehennemin körüklenme zamanında harlı ateşle yanacağımız sonucuna vardık” deriz.
Muhteşem ve ihtişamlı hayatlarımızın özet raporlarında cennet kapaklı
bir süsleme yapar gösterge bittikten sonra içeriği ile yanarız, fena mı?
Herkes her şeyi çok bilirken, herkes herkesten çok daha
iyiyken bizim istatistiklerimiz çok havalı olmaz herhalde. Fevkalade bir
anlatımla kendimizi ifade eder, düşlerimizden sorumlu yetkiliyi suçlarız, belki
iyi halden cenneti koklatırlar bize. Bu kadar haklı varken, kendime tahammül edememe
durumumu ise cinnet halinden yatarı var sayarlar sanırım. Belki bir melek düşer
omzumuzdan üretim hatası var diye sıfırlarlar yaşamı. Belki de iyi olan
bizizdir, belki cehennem manzaralı bir cennet odası veririler bize; bütün
zalimleri yanarken izleriz, belki bir tanıdıkla göz göze gelir el sallarız
haklı bir gururla, çok havalı olurdu, fakat bizim istatistikler çok iç açıcı
olmaz bu kadar iyinin yanında.
Cehennemin sol kapakçığı, cennetin sağ kanadından daha yakın
ve ulaşılabilir sanırım çünkü ben kanatsız doğdum ama kalp kapakçığım var, o
zaman içimde biraz cehennem var benim. Hepsini ve her şeyi uyduruyor olmam,
boyumu aşan konuları teşbih sanatına çeviriyor olmam da istatistiklerimi
etkiler sanırım. İyi bir hal yakalamak isterdim, fakat siz hepiniz ve herkes ve
de her şey o kadar iyisiniz ki bana bir hal kalmıyor.
Velhasıl gelelim bence kısmına;
Ben kimsenin mükemmel olabileceğine, her zaman istisnasız çok iyi olabileceğine, hanım hanımcılığa, kusursuzluğa, kanatları eksik kelebek vari hallere inanmıyorum. En korktuğum insanlar arasında yer alır herkesin en sevdiği, mükemmel, her daim çok güzel ve kusursuz insan modelleri. Çünkü içlerinde muhakkak patlamaya hazır bir bomba vardır, sürekli oynamak içlerinde bir şeyler illaki biriktirir ve bir yerlerde çıkar. Çünkü biz insanlar sinirlenen, kızan, bazen seven, bazen sevmeyen olaylar karşısında reaksiyon gösterebilen, tavrı, karakteri, kişiliği ve çizgileri olan, nefsimizle yaşayan, yanılan, zaman zaman istemeden de olsa yanlış konuşan, davranan iyiysek telafi etmeye çalışan, gurur ve onur gibi insanı bazen bağlayıcı kılan duvarlarla ve de kalıplarla tasarlanıp yaratılmış varlıklarız. Hepimizi bir birimizden ayıranda bu özellikler olsa gerek. Yani hiç kimse tek başına kusursuz, hatasız ve çok iyi değildir. Hiçbir olay da tek kişinin haklılığı üzerinden sonuçlanamaz. Çünkü duygularımız bizi kontrolsüz olduğumuz zamanlar çok iyi yönetir. Fakat kötü kötüdür ve bence telafisi yoktur. Kimse kimseden çok daha akıllı ve doğru değil.
Cennet hepimizin en az cehennem kadar.
0 Yorumlar