JÖMİNEMİLENİM'E...

 

Yalnızlığın köşelerinden geçip sana varabilmekte bir yorgunluktu, sen beni öpene kadar. Aşkın varlığına şapka çıkarmakta dahilmiş tanzim ettiğimi sandığım hayatımın raydan çıktığı zamanlarında. Olabiliyormuş böyle mucizeler, beş parasız, işsiz ve de mutsuzken. Kanunları vardır ya hani bu işlerin biri yokken diğeri zor ihtimal, kötüyse kötü gider, hepsi birbirini çeker. Kafamdan uydurduğum  hikayelerin metaforu olurdu kendi kendime gülerdim. Ben aşkı kafamda da güzel yaşadım. Sen anlamazsın belki böyle şeylerden ama benim bünyemde insan doğasına aykırı semptomlar var belki de bu yüzdendir hiç baki kalamayışım.  Senden başlayan yeni beni karşılamak ve beni değiştiren şeyin bana taban tabana zıt senden geçen bir yol olduğuna inanmaya başlamak kesinlikle mucize buydu. Tanımsız hallerimin akla uygun bir vaziyete bürünüşü, herkes kadar normal kılınıyorum artık sanırım.

Benden daha aziz senden bahsetmek, narsist duygularıma vurduğun prangalardan zevk alıyor oluşumla ilintili olabilir mi? Aynadaki ben sana benzeyen bir surete dönüşüyor ve ben kendimden olan seni aziz kılıyorum. Sevginin biçimlendirdiği ve dönüştürdüğü beni çok sevmeni talep ediyorum. Yalnızlığına nikah kıymış bir kadının ihanetinin bedeli var ikimizin de boynunda. Benim iklimimi sen bozdun ve beni sevmek zorundasın. Çıkmaz yollarım vardı, çaresizliğim ve umut etmek gibi kötülüğü kendime hiç yapmadım, içimde filizlenen heyecanların sebebi olarak sorumluluğunu bilmeni de talep ediyorum. Beni durduran, dinlendiren sana teslimiyetimi kutluyorum içimde, sayısız şampanya patlattım, tek başınalı bir parti bu beni tanımlamayan bir sakinlikle.     

Sana jöminemilenim demek istiyorum ben uydurdum, sana sevgimi bir kelimeyle ifade edeceksem bu jöminemilen olmalı çünkü beni tam olarak bu kelime tatmin ediyor. “Hiç kimsenin bilmediği derinlikte ki o aşk” anlamını verdim. Kimsenin bilmediği bir kelimeye anlam kazandırdım bize özel bir tanımı olmalıydı aşkın bilinen tüm sözcüklerden başka. Biz herkes olamayacak kadar özeliz, çok başka boyutlarımız var bizim. Sana sevgilim dersem eksik kalıyor duygularımın yüzde bini ve sen benim jöminemilenim…

Şimdi uzan şuradaki buluta ve beni öp.

Gökyüzü ayaklarımıza çarpsın, bir yıldız yetişir şimdi bu karanlığa.

Bana çıplak bir gülücük kondur, değsin gözbebeklerimiz birbirine.