İnsan bazen bıraktığı
yerdedir, bazen başladığı, bazen sondadır, bazense birkaç adım önde.
Teoman’ın
şarkısındaki dizeler gibiyim bugün, şarkının adı da bugün ve Teo der ki bugün;
“Hayat koyu bir
bardak,
Sert bir pornoydu dün!
Bir tuzağa
kaptırmıştım kendimi,
Ama eminim tanrı var bugün!
Bugün evimi yaktım,
kitapları attım
Yıkandım temizim artık
Bugün çok giyindim çok pot yaptım
Ütülüyüm jilet gibi bugün
Siz de mi dostlarım? Dedim.
Öyleyse düş Sezar! Bugün.
Boğulurdum her sağanakta,
Yüzmeyi öğrenmişim sanki bugün…”
En başında ise; “Bugün
sözcükler kusuyorum, cümleler kuramazken dün. Denize döktüm kendimi, ucuza
gitmeyeyim diye. Bugün sıyrıldım rollerimden mutluyum, çünkü artık yokum bugün!”
Der.
Bir bira eşliğinde,
biraz müzik ve son defa kusmak eylemiyle tüm insanlara saygımı iletiyorum.
Ruhun gıdası ve bünyenin cilası rızamla tüm iyi niyetlerimin son deminde
öğrendim hoşça kal demeyi bilecek kadar ait olmayı. Kalmak artık itici bir
yüzsüzlük beni çağıran başka bir yolsa ve ben bıraktım yüksek profil düşkünlere
hizmetkarlığı dün. Bir avuç insancık çarptı vazgeçişimin bilmem kaçıncı günü
kıyılarıma, cansız ruhlarının taşımaya çalıştığı bedenleriyle. Komik ve oldukça
çaresizce… Sanırım insan kendini ölümsüz zannetmeye devam edecek, ta ki toprağı
içine çekene dek!
Birkaç cümleyle sövüp,
sonra affetmek gibiydi teşekkür etmek. Asıl menkıbene ulaşmamı sağladıkları
için belki de… Bana açılan sonsuz yolun ve bilmedikleri fakat o gün
bağışladıkları büyük özgürlüğün tadı var damağımda. İnsan adaletsizliğin
eteklerinde birilerinin kölesi ise, başardım demesin bir kez bile. Bağırıyorum
avazım çıktığınca, ben başardım bugün! Tecellisi sirayet edecektir hakkın,
çarklarına inandım ilahi olan adaletin o gün. Çünkü; yarım yarım insanlardan
bir bütün çıkması imkansızdı. Bir bütünü bölen yarım kalmışlıklarıydı, onları
yarım kılan; eksik kalan insani duyguları, hırsları ve ihtiraslarıydı. Yarımsın
insan bütüncül bir bencillikle. Ahlaksızlığa tutulan çanakların hepsinin canı
cehenneme! Varoluş bir kayboluş gerektirir bazen insan ömründe. Kayıp bir
hazineysen bir de arayacaklardır seni her yerde. Derdim derdi olmasın kimsenin
ve bazen tek bir cümle ile yüceltirsin kendini. Yücelik erdem gerektirir, erdem
herkese bahşedilmemiş bir hediyeydi. Size yüce gönlümün armağanı olsun edinemediğiniz
o koca erdem…
“Bir tuzağa
kaptırmıştım kendimi,
Ama eminim tanrı var bugün!”
6 Yorumlar
Yine bir Şebnem yazıtı. Kimsenin dile getiremediğini dile getiren.
YanıtlaSilçok teşekkür ederim 🙏🏻
SilÇok güzel bir yazı olmuş. Yazılarınızın devamını beklemekteyim.
YanıtlaSilTebrik ederim.
Çok teşekkür ederim, çok mutlu ettiniz beni 🙏🏻🥰
SilBirkaç cümleyle sövüp, sonra affetmek gibiydi teşekkür etmek. Oguz Atay'dan sonra örnek alabileceğim bir insan buldum galiba..
YanıtlaSilOo bu benim için ağır bir denklik oldu, çok duygulandım, layık olmaya çalışacağım ❤️🙏🏻
Sil